De Schoen van Sinterklaas

Op een dag is het mooi weer, dus gaat Muis varen. Dan bonkt er opeens iets tegen zijn bootje aan.
Wat is dat nou? Een schoen. Een hele mooie. Met een randje bont eromheen, en de binnenkant is ook helemaal van bont. Daar blijven je voeten lekker warm in.
Als Muis in de schoen kijkt, staat er wat in geschreven. ‘SINT’ staat er.
“Oooh! Zou dit echt een schoen van Sinterklaas zijn?”, zegt Muis. “Dan is-ie zeker van de stoomboot afgevallen.”
Muis neemt de schoen mee naar huis, zodat hij kan drogen bij de haard.

Eenmaal thuis laat Muis de schoen zien aan Hond (die eigenlijk een pantoffel is, maar dat vindt hij zelf niet).
“Die schoen is van Sinterklaas”, zegt Muis. “Die heeft hij vast aan als het koud is op het dak. We moeten hem snel teruggeven. Anders wordt Sinterklaas nog verkouden en kan hij geen cadeautjes meer uitdelen.”

Hond heeft wel een idee.
“Ik weet het, ik weet het! We stoppen de schoen gewoon in de brievenbus. Dan brengt de postbode hem naar het Pietenhuis en heeft Sinterklaas zijn schoen terug.”
“Dat kan toch helemaal niet”, zegt Muis. “Die schoen is veel te groot. Die past nooit in de brievenbus.”
Hond heeft nog wel een paar ideeën, maar die zijn ook niet echt uitvoerbaar.

Dus zit er maar één ding op. Ze gaan de schoen zelf terugbrengen naar het Pietenhuis. Ze wachten wel tot het donker is, want een muis met een pantoffel en een schoen op straat, dat is wel een beetje bijzonder.